Wielkie odliczanie rozpoczęło się już pół roku temu, kiedy dowiedziałam się o możliwości udziału w The Tall Ships Races 2011 na Pogorii.

Oferta była o tyle atrakcyjna, że jako jedna z 22 studentów Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej znalazłam się w grupie żeglarzy reprezentujących te uczelnie, co wiązało się ze znacznym wsparciem finansowym. Rejs stanowił kolejną już edycję 'Fizyki pod żaglami', w ramach której studenci przeprowadzali pokazy fizyczne w odwiedzonych portach.

Przy kei stoi nasz „morski dom” – Pogoria. Z grupki wyłaniają się fotoreporterzy, którzy w iście wschodnim stylu strzelają aparatem. To „nowicjusze” – pierwszy raz na łajbie...

Wchodzę na pokład, lekkim ruchem ręki muskam trap, klasę, dotykam grotmasztu. Witaj ponownie...Łza kręci się w oku.

Wróciłem z kolejnej wyprawy. Na pytanie: Jak było w rejsie? – Odpowiadam; - „miałem wspaniałą załogę”. I dodaję, „byłem na Szpitsbergenie”. Chwila milczenia, brak dalszych pytań. I pada zaskakujące mnie stwierdzenie:, „po co tam płynąć, przecież tam jest zimno, nie lepiej na Chorwację?” ……

Mimo, że przygoda z „Pogorią” trwała zaledwie sześć dni, mieliśmy przyjemność doznać kawałka prawdziwego żeglarstwa, spowodowanego wiatrem na granicy sztormu – 6º B, natomiast w szkwałach do 7º B wiało przez kilkadziesiąt godzin. Oczywiście nie dla wszystkich okazało się to aż tak przyjemnym doświadczeniem. Dość powiedzieć, iż Neptun przez dwa dni nie narzekał na brak pożywienia.

Z przekazu Korsarzy, którzy odeszli na wieczną wachtę morską wiemy, że gdzieś tam w głębinach jest dwór Neptuna, boga wód, chmur i deszczu. Neptunowi umilają panowanie opiekunki żeglarzy Nereidy – nimfy morskie uosabiające uroki morza. W otoczeniu syren, koni morskich i węży morskich władzę sprawuje piękna Salacja, żona Neptuna.